Heidenheim, een verrassing.

Woensdag in Heidenheim. Een diffuus licht zoekt zijn weg door dekker tussen de gordijnen. Het is droog, maar verder is er weinig anders in de wereld. Er is niet meer sneeuw bijgekomen, maar het is nog steeds mistig. Het geeft wel iets mystieke aan de omgeving, zeker wanneer je richting het oude slot kijkt: Schloss und Burg Hellenstein. De resten van de oude muur steken donker af tegen de mistige achtergrond. Het is niet echt koud, maar het voelt wel een soort van onherbergzaam. Beneden de rots liggen de fabrieken van voiht (misschien niet goed geschreven). Ed kan bijna naar de klant rollen. Het is rustig in het hotel, een aantal Brazilianen hebben training en maken zich zorgen over het feit of ze nog een douche kunnen nemen voordat ze terug vliegen. Das ist gar kein problem! Glibberend vind ik mijn weg naar beneden van de rots. Hier op dit pad bestaat geen winterdienst zoals het bordje zegt en ja het is wel een beetje glad, maar er is een hek langs het hele pad, dus behoedzaam vind ik mijn weg naar beneden. Het is ten slotte een heel stuk korter om hier langs te gaan en ik ben geen watje..... Ik zit nu in de Arcade, het moderne winkelcentrum, niet groot, wel gezellig. Je kunt voor vier euro een maaltijd bestellen, een bord zo vol dat ik het niet op kan. Even laten zakken en dan nog een echte Italiaanse koffie als toetje. Het museum gaat pas om twee uur weer open , dus ik heb nog even de tijd. Heidenheim oogt vriendelijk In de zomer hebben ze openluchtvoorstellingen, daar moet je naar toe volgens de dame van het hotel. De mensen zijn vriendelijk, een mix van veel oudjes, Duitsers met buitenlandse roots en veel kinderen. Druk met name in de schoenwinkel. Twee meiden passen super hoge pumps, maken een foto met mobiel in de hoop goedkeuring te krijgen van hun vriendje cq. ouders. De moderne manier van communiceren! Dilemma is wel dat er twee paar leuke schoenen zijn. Vanmiddag gaan we naar München waar we gaan overnachten bij mijn grote vriend Wolfie. Ik verheug mij er op, het is te lang geleden, hij woont in het centrum van München, dat is wel erg leuk. Museumexpeditie in Heidenheim, wat een verrassing! Een voormalig Jugendstil zwembad en badhuis voor diegenen die niet konden badderen, is gerestaureerd en omgebouwd tot museum. Was het zwembad ooit overal blauw, nu is het meer in zachte pasteltinten geschilderd. Boven hangt expressionistisch werk uit een privé verzameling van een bekende scheikundige. Veel werk van Gabriele Münter, de vrouw van Wassily Kandinski. Verrassend fris werk. Prachtige portretten van Alexej von Jawlensky en wat onbekend werk van Ludwig Kirchner. Het is een kleine tentoonstelling, maar mooi. Beneden hangt grafisch werk van Picasso. Ik ben niet altijd onder de indruk van Picasso,maar deze keer ben ik weer volledig verliefd geworden. Wat een mooie collectie! Mijn dag kan niet meer stuk. Ik zit nu uit te puffen in het hotel op een bank, want de weg naar boven was wel een kleine uitdaging, maar goed te doen. Stijl en glibberig! Op naar München, zodra Ed terug is!