München en Würzburg

München, een achterhuis, zoals je alleen nog maar in Duitse series ziet. Je moet door een hele grote deur, door een grote hal en dan nog een grotere deur en dan kom je op een binnenplaats. Via een wat zompig trappenhuis met krakende treden gaat de weg helemaal naar de bovenste etage. Het toilet is op de gang en wordt gedeeld door de bovenste twee appartementen, eenmaal binnen is daar een warm welkom, het is behaaglijk warm, 50 m², niet groot, maar wel een fijn onderkomen voor de komende dagen. Wolfie slaapt bij Miriam en de kleine Oscar, zodat wij een privé onderkomen hebben. De houtkachel knort van tevredenheid. Wolfie is net terug van freeride skiën in de Alpen. Een brede planken houten vloer geeft een bijzondere atmosfeer. In de keuken staat eine pumpedushje, een douche met een pompsysteem, een soort van bravi......huppeldepup, zoals je soms in de reclame ziet. Ed gaat de hele donderdag aan het bureau van Wolfie werken en ik ga met Wolfie de stad verkennen. Nadat Miriam Oscar heeft opgehaald na haar werk, lopen we naar die Altstadt. Er ligt veel sneeuw en het is guur waterkoud, maar dat doet ons niets. De Isar stroomt dwars door de stad en daardoor heb je een groot recreatie gebied middenin de stad. De tram brengt ons naar het westen, waar een groot slot is gebouwd, ooit om Versailles naar de ogen te steken. Door de sneeuw ziet het er niet zo glorieus uit, maar het is wel groot. Alle planten hebben een plankenhouten jas gekregen , zodat het er uit ziet alsof er hele grote meerpalen in de tuin staan. Het palmhuis blijkt uitgerekend op deze dag dicht te zijn, maar gelukkig is er in de buurt ook nog een klein bakkertje. De reis gaat voort naar de botanische tuin, waar een vlindertuin is met vooral vlinders uit Costa Rica. Soms zo groot als een hand. Aan een soort van kurkenboomstam hangen poppen met kopspelden. Iets wat op een dode vlinder lijkt, blijkt een net ontpopte vlinder zijn, waarvan de vleugels nog moeten ontvouwen. Het kost tijd en heel veel moeite. Terwijl wij kijken ontpopt er nog een tweede, iets kleinere, variant. De tuin is een toneel van oma's, moeders met kinderen en zeker ook toeristen. Een rit met de tram is leuk, omdat je zo veel van een stad kan zien. Bij het hoofdstation hebben ze grote plannen, samen met een metrolijn. Dit gaat nog heel lang duren. In de namiddag vertrekken we naar een skipiste die in de avond verlicht is. Voorbij Schliersee ligt Spietzing. Bij een klein houten tentje staat er een barbecue en kunnen chocomelk en glühwein gekocht worden. Op de achtergrond klinkt discomuziek. De mannen hebben dikke pret. Ik red een dame die niet meer overeind kan komen, omdat ze haar rechterkniebanden niet meer kan gebruiken. Apart verhaal, want ze is er samen met een vriend, maar haar man weet niet dat ze nog even is gaan skiën????????? Wolfie biedt nog aan om de auto naar München te rijden, maar dat hoeft niet. Nog een man????? Te ingewikkeld? Bij thuiskomst gaan we nog een lekkere afzakkertje bij Miriam halen. Ze woont in een mooi, oud appartement, met prachtig grof visgraatparket. Vrijdag is het oppasdag. Buiten is het grijs, Ed is naar een klant, koffie en broodjes doen de ochtend duren. Er moeten wat boodschapjes gedaan worden in de buurt en dat is super leuk. Ik voel mij thuis in München. Voor Ed is het helemaal een snoepje. Werken en dan zomaar nog even kunnen skiën. In de namiddag gaan we met Wolfie en Oscar nog een lange wandeling maken. De kleine man heeft de tijd van zijn leven. In een juppenwijk zijn ze bezig met het opnemen van een film. München smaakt naar meer. Twee dagen is te kort om een goed beeld te krijgen, hoewel ik hier al twee maal eerder ben geweest, is het weer als nieuw. We trakteren onze gastheer/gastvrouw op een afscheidsmaal en dan vertrekken we. De zaterdag is niet de beste tijd om terug te gaan. Te veel files, teveel Hollanders die terug gaan. Tot Würzburg gaat de reis, daar zoeken we een hotel. Würzburg is voor ons een grote verrassing. De residentie, een groot paleis, doet ons terugdenken aan Potsdam. De oranjerie staat vol met planten. Aan de andere kant van de Mainz, staat een " kasteel of zoals d'r Duitsers het zeggen festnung". Ooit was dit een hoofdkwartier van de bisschop (of misschien nog steeds). Een van de bruggen doet denken aan Praag. Deze brug heeft allerlei bisschoppen in beelden. Vlak aan het begin is een tentje waar je koffie en wijn kunt krijgen en dat zijn er al velen! We maken een rondwandeling. In mei 1945 is bijna alles weg gebombardeerd, maar alles is weer opgebouwd. De Kilian kathedraal is een prachtig voorbeeld van nieuw met respect voor de geschiedenis en het oude. Veel wit stucwerk, waartegen oude authentieke beelden zijn gezet. De oudste restanten zijn van rond 700. In een aparte zijvleugel staan een aantal oude grafdeksels van rond 1000. Het balkon van het orgel is bekleed met vastgenageld metaal. Het plafond is simpel, met bijna abstracte afbeeldingen. Een aantal kunstwerken zijn zeer expressionistisch. Prachtig! Het is de moeite waard om nog een keer terug te gaan. Nu is het weer tijd om terug naar huis te gaan. Ed heeft hard gewerkt, maar ik ben weer heerlijk bijgekomen en ben op een aantal plaatsen geweest, waar ik anders misschien nooit naar toe zou gaan.