Terug in Nederland

Zittend op de bank, met een lekkere bak koffie. Weer terug in het Nederlandse. Waar het kouder is dan in Cirencester. Hier was het 8 graden en het regende pijpenstelen. Moe, maar voldaan op de bank. We hebben een goede week gehad Voor de kinderen is het een super ervaring geweest. Ze bleken prima gekoppeld te zijn in Engeland. We hadden behoorlijk wat voorwerk laten doen en dat betaalde zich wel uit. Dit in tegenstelling tot een aantal kinderen, waarbij het soms ook wat lastiger was. Donderdag hebben we een drukke en lange dag gehad, waarbij gestart werd met workshops en daarna volgde een presentatie van de Franse kinderen wat ze dit jaar binnen het project hadden gedaan. Daarna zijn ze hard aan de slag gegaan om een presentatie voor te bereiden voor de middag. Een presentatie voor de ouders en de leerlingen en wat anderen waarbij duidelijk is wat we in twee jaar hebben gedaan. Walter heeft Sara en Famke gevraagd om iets te vertellen over de lomowall die wij in oktober hebben gemaakt als afsluiting van onze projectweek. Twee wat stillere leerlingen waarvan wij weten dat ze veel in huis hebben, maar die wat rustiger en terughoudender zijn. Ze zijn niet blij met deze uitverkiezing, maar ze hadden niet zoveel keuze..... De ouders werden getrakteerd op scones, jam en room en natuurlijk thee. We moesten alle zeilen bij zetten om op tijd klaar te zijn en uiteindelijk was dat precies op tijd. Alles bij elkaar te zien, kunnen we denk ik echt wel stellen dat we een behoorlijke ontwikkeling hebben doorgemaakt met z'n allen. Famke en Sara deden het perfect. Rust en heel goed verstaanbaar, beter dan sommige van de Engelse kinderen. Na het opruimen was er even nog de tijd om snel nog even naar de b&b te gaan. Als afsluiting zijn we met alle docenten naar een pub in de stad geweest. De hele dag was het heerlijk zonnig geweest en wij ..........zaten binnen. Bij het naar de pub gaan kwamen de waterspatjes naar beneden. De pub zag er erg trendy en vlot uit, waardoor we misschien wel te hoge verwachtingen hadden. Veel ging er mis en vooral het feit dat de verwarming niet uit kouder wilde worden leidde tot hilarische taferelen. Mijn lamssteak was zo taai als een schoenzool. Bij de tweede keer was het wel een stuk beter, maar de Fleece maakte het niet waar. Moe,,maar voldaan naar bed. De Fransen vertrokken om half acht, daar zijn we niet bij geweest. Onze ochtend werd er één van evalueren, prikborden maken en leerlingen die zo moe waren dat ze er niet meer zo het nut van zagen. Op Deerpark was het gisteren de bonte dag van year eleven, die nog wel een aantal examens moeten doen. Traditie is dat de dag ernaar allerlei cakejes en taart gegeten worden bij de koffie. Daarna is het dan echt tijd om afscheid te nemen. Een aantal Engelse leerlingen kan de tranen al een tijdje niet meer bedwingen. Nieuwe vrienden gaan naar huis en dat doet pijn. De bus brengt ons met een mooie d- tour door Bristol. Mooi op tijd komen we aan op het vliegveld. Een klein vliegveld is toch wel prettig wat betreft de afhandeling. Nog wat shoppen, ze hebben genoeg van de Engelse taal, het is genoeg.......kunnen we de "bus" in. Op Schiphol weten de leerlingen niet hoe snel ze bij de bagageband moeten komen. We moeten ze zelfs een beetje afremmen, want we willen echt met allemaal tegelijk naar buiten komen en op een goede manier afscheid van elkaar maken. Daar staan dan de ouders en het is vooral aandoenlijk om te zien hoe de kleine broertjes en zusjes op de leerlingen afrennen. Walter wordt ook bijna omver gelopen door zijn zoontjes. Het is een bijzonder project geweest, voor zowel alle leerlingen, maar ook voor ons als docenten, want ook daar merk je dat er muren te slechten zijn, door culturele verschillen, de manier waarop je de dingen doet etc. Onze leerlingen zijn deze reis vooral onder de indruk van de vriendelijkheid en de beleefdheid van de Engelsen. De Zweden hebben in twee jaar een enorme groei doorgemaakt, zowel de leerlingen als de docenten. Hun Engels was en is goed. De meiden zijn vooral enorm gegroeid. Een Mariyam, die als jongste van negen, wonende in een klein huis, bijna nooit weg mag., vaak moeite had tijdens de vorige mobiliteiten en nu ineens stralend binnen de groep beweegt. Anica, die als docent stil en terughoudend is begonnen en helemaal tot bloei is gekomen en dit ook zelf aangeeft dat ze in twee jaar zo enorm veel heeft geleerd. De Fransen maakten in Lyon een grote sprong, maar in Cirencester is het toch weer een beetje terug bij af en lijkt de taal soms nog meer een taalbarriere te zijn. Daar waar Nora en Chandrine het in Frankrijk moesten doen en lieten zien dat ze toch ook wel hun weg wisten met het Engels wat ze beheersten, nu leunen ze vooral op Beatrice en dat is wel jammer. Ik, Dutchie, moet soms wat mindere direct te zijn. We hebben geconstateerd dat wij wel beter in staat lijken te zijn om te spiegelen, dan sommige anderen. Liz haar schouders werden steeds meer gespannen en gingen steeds hoger staan, teveel in het hoofd en te weinig delen, maar ze heeft samen met Frances een goede week neergezet.
Mooi om te zien hoe iedereen zijn eigen invulling heeft gegeven en wat dat elkaar heeft gebracht. En nu........een lekker glas en vroeg naar bed!